مسئولیت خودت رو سریع بردار

این مقاله رو می خوام طور دیگه ای با یه انرژی متفاوتی برای شما بنویسم. چون خیلی مهمه در هر سطح علمی ، فرهنگی ، اقتصادی، اجتماعی ، با هر جنسیت و سن و سالی این مقاله برای شما کار می کنه ، جز اینکه نخواید کار کنه!!! اگر می ترسید، اگر هر باور و طرز فکری دارید که مانع شما شده،  برداشتن مسئولیت زندگی ، ادامه مسیر موفقیت رو براتون راحت می کنه !وگرنه برای ادامه دادن به شکست و یا تکرار تجربه های تکراری،  اینکه انگشت اشارتون به سمت دیگران باشه کافیه و نیاز به اگاهی بیشتری ندارید. من پولدار نیستم چون مملکت اینجوریه و من رابطه خوبی ندارم چون همه فلان جور هستند ، من تحصیلات خوبی ندارم چون فلانی نذاشته و ….اسون ترین راهه تا درجا بزنید.

تابحال شده صبح این مدلی داشته باشید؟

شب قبل با قصد صبح زود از خواب بیدار شدن به رختخواب رفته باشید. قصد داشتید صبح ورزش کنید، مدیتیشن داشته باشید و بنویسید؟ شما می خواید به اون ادمی تبدیل بشید که منشا هست و می دونید که می تونید باشید. حالا گوشی شما کنار بالشت در حال لرزیدنه!شما میگید، به این زوری؟ نه!خیلی هوا تاریکه.یه خورده سرده ، یه مقدار دیگه گرم بشم بلند میشم.خواب برای سلامتی من نیازه! اصلا دیشب 5 دقیقه دیر تر خوابیدم 8 ساعت خوابم هنوز تکمیل نشده. فقط 5 دقیقه بیشتر میخوابم شایدم ده دقیقه. وقتی از رختخواب بلند می شیم دیر شده. بعضی از برنامه هایی که برای صبح زود چیده بودید تیک نمی خوره ، با تاخیر به محل کار می رید و صبحونه رو کامل نمی خورید و بقول دیوید برن “مثل همیشه، مثل همیشه”.

حالا بریم سراغ صبح یه مدل دیگه :

چشمتون داخل تاریکی باز میشه، گوشی رو برمی دارید. جدی ساعت 4:30؟ من هشدار رو برای یک ساعت دیگه تنظیم کرده بودم.چی شد؟ پرواز من تا ساعت 9 نمی پره. اما اینقدر برای رفتن به این سفر هیجان دارید که حتی یک دقیقه بیشتر هم نمی تونید بخوابید. از تخت بیرون می پرید ورزش می کنید، مدیتیشن می کنید، دوش می گیرید و صبحونه می خورید و به سمت فرودگاه حرکت می کنید.

داستان چیه؟ چه اتفاقی می افته که گاهی اوقات می تونیم کاری رو با هیجان و بدون هیچ دشواری انجام بدیم اما وقت های دیگه با کلی تقلا ؟ چه چیزی مانع میشه تا ما همیشه کاری رو انجام بدیم که توانایی انجام دادنش رو داریم ولی انجام نمی دیم؟

برای پیدا کردن جواب باید به درون خودمون نگاه کنیم. مهم نیست می خوایم چی کار کنیم ، مهم ترین موانع داخل ذهن ما هستند. به موارد زیر توجه کنید:

• باید دوباره ورزش کنم اما سرم با کار و بچه ها شلوغه فرصت نمی کنم ورزش کنم.وقت ندارم
• از لحاظ مالی داغونم. مهم نیست چی کار کنم چون اصلا انگار نمی تونم پیشرفت کنم.
• واقعا دلم می خواد توی اون دوره شرکت کنم. می تونه باعث شکل گیری مسیرم بشه و کلی رشد کنم! اما خیلی گرونه نمی تونم از پسش بر بیام.
• کاش می تونستم با یه ادم خاص آشنا بشم. اما وقت قرار گذاشتن ندارم ، از من گذشته. حالا علاوه بر اون همه گزینه های خوب قبلا مال یکی دیگه شدن.

این جملات چقدر برای شما اشناست؟ من هم این چیز ها و حتی خیلی بیشتر رو خیلی از اوقات به خودم گفتم، اما یه حقیقتی وجود داره ، یکی از بزرگترین موانعی که جلوی همه مارو می گیره “بهانه تراشی”. دروغ های کوچیکی که به خودمون می گیم باعث میشه ما و دست اوردهامون محدود بشیم.

هر فردی این امکان رو داره که بهانه تراشی کنه، پس در این مورد حس بدی نداشته باشید. اما اگر می خواید همه چیز شدنی باشه باید بهانه ها رو کنار بزارید. وقتش رسیده که خودتون رو به چالش بکشید و تمام روش هایی که تابحال بهانه تراشی می کردید رو بشناسید و مشخص کنید. وقتی صادقانه متوجه شدید که چقدر بهانه های شما تو خالی هستند نه تنها منبع عظیم انرژی بلکه یه جورایی میشه گفت قدرت تغییر و بعد از اون تحول  رو هم بدست میارید. ما در لایف کوچینگ اگر مراجع بخواد این شرایط رو برای مراجع فراهم می کنیم تا به مرور زمان از خروج از ناحیه امن رقم بخوره و تغییر رو رقم بزنه. چون در حالت عادی ذهن ما معطوف به بقاست و به شرایط عادت می کنه و ممکنه به تنهایی قادر به خارج شدن از از ناحیه ی امن نباشه و بهانه ها قدرت بیشتری پیدا کنند.

بیاید در مورد دو تا کلمه که بهانه های شما رو از بین می برند صحبت کنیم. “نمی توانم” و “نمی خواهم”.

در رابطه با استفاده ی مردم از این کلمات فکر کنید:

“نمی تونم”

• نمی تونم هر روز صبح پاشم ورزش کنم.
• نمی تونم برای نوشتن وقت پیدا کنم.
• نمی تونم برای کاری که کرده ببخشمش.
• نمی تونم اون شغل رو قبول کنم اون سمت کشور.
• نمی تونم کمک بخوام.
• نمی تونم تقاضای ترفیع بدم چون هنوز به اندازه کافی خوب نیستم.
• نمی تونم این پروژه رو راه بندازم چون رئیسم مخالفت کرد.
• نمی تونم تو دوره شرکت کنم چون از پس هزینه هاش برنمیام.
• نمی تونم زبان جدید یاد بگیرم چون هزینه اش زیاده.

مشکل اینجاست که 99 درصد مواقعی که می گیم “نمی تونم” کاری رو انجام بدم ، نمی تونم استعاره ست از “نمی خواهم”. “نمی خواهم” یعنی چی؟ یعنی دوست ندارم.

“شما واقعا نمی خواهید”

نمی خواهید کار کنید. نمی خواهید خطر کنید. نمی خواید احساس ناراحتی کنید. اونقدر بزرگ یا مهم نیست که اولویتتون باشه. قبل از اینکه مخالفت کنید ، یا استثنایی پیدا کنید (که وجود هم داره) چند لحظه صبر کنید.

اگر متوجه شده باشید چقدر از این جملات در زندگی شما صادق هستن؟ بیاید برگردیم به تموم اون جملاتی که با “نمی توانم” شروع کردیم و حالا “نمی خواهم” رو با “نمی توانم” جایگزین کنید. قطعا با چیز صادقانه تر مواجه میشید.

“نمی خواهم”

• نمی خوام هر روز بلند بشم و ورزش کنم.
• نمی خوامم زمانی برای نوشتن داشته باشم.
• نمی خوام اون ادم رو برای کارش ببخشم.
• نمی خوام اون کار رو که اون سر کشوره قبول کنم.
• نمی خوام تقاضای ترفیع کنم چون بنظرم هنوز اینقدر که باید خوب نیستم.
• نمی خوام این پروژه رو راه بندازم چون رئیسم  مخالفت کرده.
• نمی خوام اون دوره رو شروع کنم چون از پسش برنمیام.

در زندگی هر وقت گفتم “نمی تونم” بیشتر اوقات منظور این بوده که “نمی خواهم”. دلم نمی خواد. هیچ میلی به گذشتن از خودم یا تلاش برای نتیجه ای بخصوص ندارم. چیزی وجود نداره که از صیمم قلب بخوام و یا تو اولویت قرار بدم. گفتن اینکه چیزی رو نمی خواید ( نمی خواید براش تلاش کنید یا چیزی رو قربانی کنید) ،شما رو بد یا تنبل نمی کنه. شما رو به فردی با صداقت تبدیل می کنه. با خودتون صادقد

در اینجا دلیل این اتفاق و این تمایز مهم رو مخصوصا وقتی صحبت از فلسفه شدنی بودن هست رو مطرح می کنیم . اغلب وقتی از کلمه ی “نمی تونم” استفاده می کنیم، شبیه قربانی ها رفتار می کنیم، یعنی فردی که در مقابل شرایط ناتوانه! انگار هیچ کنترلی روی زمان، انرژی یا انتخاب هامون نداریم و در نتیجه مسئولیت زندگیمون رو برنمی داریم.

وقتی از کلمه “نمی خواهم” استفاده می کنیم، قدرتمندانه تر رفتار و احساس می کنیم. می دونیم که مسئول افکار و اعمال خودمون هستیم. خودمون تعیین می کنیم زمان و انرژی مون رو چطور مصرف کنیم.

همیشه و به هر طریقی ، خانواده های شما ، وضعیت اقتصادی، همسرتون، بچه های شما، مدیرتون، مدرسه هایی که رفتید، دولت، موسسه یا سن شما مسئول نیست. شما مسئول رفتار، احساس و باور های خودتون هستید. واضح بگم ، نمی خوام بگم شما مسئول اعمال دیگران یا بی عدالتی هستید که در حقتون شده اما شما مسئول رفتار خودتون هستید. در حقیقت خوشبختی پایدار تنها وقتی بدست میاد که صد در صد مسئولیت رو بپذیرید.

الان ممکنه شما بگید : ببین سحر تو داستان منو نمیدونی!اتفاقات وحشتناکی برای من افتاده که حتی تقصیر من هم نبوده. یه سری اتفاقات که خارج از کنترل من بودن و من انتخابشون نکردم.چطور می تونم بیام بگم اره مسئولیتش رو صد در صد قبول می کنم؟؟ یا حتی ممکنه بیاید بگید : سحر الان یه سری اتفاق داره میفته که بخاطر فرهنگ ، بخاطر جامعه ای که داخلش به دنیا اومدمه، یا بخاطر کشوری که داخلش زندگی می کنم و روی هیچ کدوم از اینا من هیچ کنترلی ندارم.چطوری من مسئول این چیزا هستم؟

حق با شماست. نیروها، موقعیت های بیرونی و ساختارهای اجتماعی همه و همه تاثیرگذار هستند. اما باید درک کنید با وجود تمام اتفاقاتی که در گذشته رقم خورده یا الان در حال وقوع هست اگر “نخواهید” که مسئولیت زندگی خودتون رو بردارید ، یعنی مسئولیت همه ی اون ها شامل افکار، احساسات و رفتار ها، قدرت تغییر زندگی خودتون رو از دست می دید.

مسئولیت پذیری به معنی سکوت در مقابل بی عدالتی ، سرزنش و توبیخ خود، خودخوری و احساس گناه نیست. در عوض پذیرفتن صددرصدی مسئولیت زندگی خود به این معنی که مسئول احساس خودتون هستید و اینکه می خواید در واکنش به اتفاقات فعلی و آینده چه کسی باشید.

بهترین سال های زندگیتان وقتی است که تصمیم می گیرید مشکلاتتان متعلق به شماست. شما مادر ، اقتصاد یا رئیس جمهور رو بابت اون سرزنش نمی کنیدو می فهمید کنترل سرنوشت خودتون رو در دست دارید.

(البرت الیس)

طرز برخورد مهم تر از حقایق است. از گذشته، تحصیلات، از پول ، از شرایط، شکست ها، پیروزی ها و اینکه مردم چه فکری می کنند، چی میگن یا چه رفتاری دارند مهم تره. از شکل ظاهری، توانایی و مهارت مهم تره. باعث موفقیت یا ناکامی در کسب و کار، دوستی ، سازمان و خانواده میشه. نکته قابل توجه اینه که من برای اینکه هر روز چه طرز برخوردی داشته باشم حق انتخاب دارم. نمی تونم گدشته ام رو تغییر بدم ، نمی تونم اعمال دیگران رو تغییر بدم، نمی تونم موقعیت های اجتناب ناپذیر رو تغییر بدم . تنها چیزی که می تونم تغییر بدم طرز برخورد خودمه. زندگی ده درصد چیزی که برام اتفاق می افته و 90% نحوه واکنش منه و ما بی شمار امکان داریم برای انتخاب.

همیشه بیشتر از اون چیزی که فکر می کنید قدرتمند هستید. ذهن شما فوق العاده ترین ابزاری که برای شکل دادن به واقعیت در اختیار دارید.

بهانه ها رویاها رو می کشند. اگر به اون ها اجازه بدیم که ما رو داخل زندانی که خودمون درست کردیم زندانی می کنند. یه ضرب المثل خارجکی هست که میگه : اگر برای محدودیت های خودت استدلال بیاری داری اون ها رو حفظ می کنی.

اگر واقعا بخوایم ، می تونیم برای نتیجه نگرفتن بهانه ای پیدا کنیم. اما هیچ جیزی مثل یه ذهن تعلیم ندیده مانع ما نمیشه برای رسیدن به یه موفقیت طولانی مدت . هر وقت دیدید دارید بهانه تراشی می کنید اون ها رو نپذیرید. نذارید هیچ بهانه ای در قلب و ذهن شما جا بگیره.

دو نوع ادم در دنیا وجود دارد ان ها که بهانه می تراشند و ان هایی که به نتیجه می رسند.

اگر بخواید ، می تونید دلیل(بهانه) بیارید که چرا این تغییر نمی تونه اتفاق بیفته، چرا نمی تونید از پسش بربیاید. می تونید هر دلیلی بیارید: سن، والدین، نژاد، ژنتیک، سلامتی، جایی که به دنیا اومدید و چیزهای حال بهم زن. هیچ کسی مانع شما نمیشه. حق دارید هر طور دلتون می خواد فکر کنید و باور داشته باشید.